Hoofdjes

 

 

Mijn eerste hoofdje maakte ik toen ik 15-16 jaar oud was. Het werd een levenslange fascinatie. 

​

Aanvankelijk zat er veel weemoed in de hoofdjes.
Ik noemde ze "rolkei in een eeuwenstroom".

De sfeer van de hoofdjes is met de jaren anders geworden, meer sereen. Een zoektocht naar vrede en diepte. 

​

Het verwonderde me dat ik telkens weer naar puin greep om mijn hoofden op te monteren.
De sokkel moest kwetsbaar zijn.
Uitgevreten door de tand des tijds.

​

De hoofdjes liggen los op de sokkel.
Zwerfkeien gepolijst door de stroom der tijd.
Je moet ze in je hand kunnen nemen en koesteren zoals een steentje dat je opgeraapt hebt tijdens een wandeling.

Leven dat wacht op herkenning.